Wytyczne dla Autorów
- Używamy czcionki Times New Roman
- wielkość czcionki 12 p. w tekście, 10 p. w przypisach (stosujemy przypisy dolne)
- nie justuj tekstu.
Przypisów nie wstawiamy ręcznie lecz korzystamy z funkcji „wstaw przypis dolny”. Skrót klawiszowy: alt+ctrl+j - Wyrazy oraz zwroty obcojęzyczne (w tym łacińskie i greckie) wstawiamy kursywą. W zapisie nazwisk i tytułów obcojęzycznych zachowujemy adekwatne do języka znaki diakrytyczne. Autorskie wyróżnienia istotnych słów – pismo pogrubione.
- Cytaty z języka polskiego zapisujemy w cudzysłowie „…..”. Wewnętrzny »cudzysłów niemiecki«. Każdy cytat winien być opatrzony przypisem. Kropkę stawiamy za przypisem.
- Tytuły wystaw piszemy kursywą bez cudzysłowów, podobnie tytuły publikacji.
- Stosujemy skróty: itp., itd., np., m.in., tzw., tj., piszemy pełne wyrazy rok i wiek, szczególnie na końcu zdania.
- W funkcji myślnika stosujemy pauzy ( – ), znaki te nie powinny dotykać sąsiadujących z nimi liter, w innych przypadkach stosowany jest dywiz, np., w wyrażeniach dwu-, trzy- lub czteroliterowy stosujemy dywiz. Liczby arabskie oznaczające przedział „od do” rozdzielamy półpauzą bez spacji.
- Prawidłowy zapis daty: np. 12.06.1982. (po takiej pełnej dacie nie dajemy skrótu r.)
- Zapis roku powinien wyglądać – 2013 rok.
- Numery stuleci zapisujemy za pomocą cyfr rzymskich, połowy stuleci – słownie (np. druga połowa XIX wieku).
- Dekady oznaczamy za pomocą liczb z kropką (lata 70., lata 90.).
- Nazwiska w tekście przy pierwszym wystąpieniu poprzedzamy pełnym imieniem, a potem podajemy już tylko nazwisko. Nie stosujemy inicjałów imion w tekście głównym, eliminujemy tytuły naukowe.
- Przypisy – tradycyjne, u dołu strony, numeracja cyfrowa. Nie stosujemy systemu harvardzkiego (autor – rok).
- Stosujemy jak przypis…(adekwatny do pierwszego pełnego zapisu), zob. (zobacz) i por. (porównaj). Jeśli w przypisie jest kilka adresów bibliograficznych, powinny być w kolejności chronologicznej (od najstarszego), oddzielamy je średnikami.
- W tekście zaznaczamy miejsce, gdzie powinna zostać umieszczona fotografia, dołączamy spis ilustracji, podajemy ponadto źródło oraz nazwisko fotografa z pełnym imieniem. Przykład:
Kościół NMP w Krakowie, nawa południowa, poł. XIX w. Fot. Marian Kozłowski
(Jako załącznik – prawo do publikacji). Rozdzielczość 300 DPI, w przypadku reprodukcji dzieł najlepiej z paskami testowymi. - Opis bibliograficzny w przypisie zaczynamy od pełnego imienia autora i jego nazwiska – pismem prostym. Następnie tytuł zapisujemy kursywą. Potem pełne imiona i nazwiska współpracowników (tłumacza, autora wstępu czy opracowania itd.) – pismem prostym. Po nich pełne imię i nazwisko redaktora. Następnie: miejsce i rok wydania, numer tomu (jeśli jest podział) i stronicy. Przykład:
Umberto Eco, Sztuka i piękno w średniowieczu, przeł. Mikołaj Olszewski, Magdalena Zabłocka, Kraków 1997, s. 100. - Artykuły z wydawnictw zbiorowych zapisujemy według wzoru:
Małgorzata Kowalska, Michel Foucault – teoretyk rozdartej historii i krytyk władzy, w: Filozofia XX wieku, red. Zbigniew Kuderowicz, Warszawa 2002, t. 2, s. 199. - Jeśli przywołujemy czasopismo, podajemy jego tytuł pismem prostym, po nim – bez przecinka, rok wydania, potem (po przecinku) – numer bieżący, w nawiasie numer ciągły, po kolejnym przecinku – stronicę. Przykłady:
Adam Chowański, Ostatnia panorama Rzeczypospolitej, Odra 1975, nr 5, s. 17. Autor, tytuł, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej 2000, t. XLVIII, z. 3-4, , s. 200. gazeta codzienna: Głos Wybrzeża nr 110 (4528), z 9.05.1961. - Jeśli w artykule przywoływana jest ponownie książka danego autora, w przypisie powtarzamy nazwisko, a następnie zapisujemy – jak przypis (adekwatnie do pełnego zapisu bibliograficznego), następnie już tylko numer tomu (jeśli jest podział) i stronicy. Przykład:
Eco, jak przypis 3, t. I, s. 240. - Odsyłając do Internetu, podajemy adres strony, a po nim w nawiasie datę dostępu zapisaną cyframi arabskimi z kropkami. Przykład:
http://www.11o.suwalki.pl/bractwa/historia.php (dostęp: 24.10.2010). - Na końcu tekstu dodajemy abstrakt.
Uwaga! Teksty powinny zawierać od 20.000 do 30.000 znaków ze spacjami.